Τετάρτη 27 Μαΐου 2015

ΘΕΡΙΝΟ BAZAAR ΒΙΒΛΙΩΝ ΣΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ | 5, 6 & 7 ΙΟΥΝΙΟΥ 2015


Δελτίο τύπου | ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ 1935 - ΔΙΑΘΗΚΗ 1940 του Λέων Τρότσκι




ΛΕΩΝ ΤΡΟΤΣΚΙ

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ
1935
______

ΔΙΑΘΗΚΗ
1940

Μετάφραση: Λ. ΜΙΧΑΗΛ
Πρόλογοι: JEAN VAN HEIJENOORT – ALFRED ROSMER

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Μάιος 2015
Αριθμός σελίδων : 296 , Τιμή :  17,00 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-170-9



ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1958 το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ παρουσίασε σε πρώτη έκδοση ένα «πολύ συναρπαστικό κομμάτι ιστορίας και ανθρώπινης προσωπικότητας»: το Ημερολόγιο της εξορίας του Λ. Τρότσκι. Ο Ρώσος επαναστάτης, μετά την εξορία του στην Πρίγκηπο της Προποντίδας (1929-1933), βρίσκεται στη Γαλλία. Το ημερολόγιό του απλώνεται από τις 7 Φεβρουαρίου ώς τις 8 Σεπτεμβρίου του 1935, δηλαδή τους τελευταίους μήνες που έμεινε εκεί (υπό αστυνομική επιτήρηση) και τους πρώτους τρεις μήνες που βρήκε προσωρινό άσυ­λο στη Νορβηγία, διωγμένος σαν «ανεπιθύμητος» από την κυβέρνηση Φλαντέν.
Στο Ημερολόγιο ο αναγνώστης θα βρει πλούσιο στοχασμό, συχνά πυκνωμένο, όμως τόσο διεισδυτικό, για τις κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις της εποχής που οδήγησαν στην τραγωδία του B' Παγκόσμιου πολέμου, την άνοδο του φασισμού στην Ευρώπη, τις πολιτικές αναταράξεις και παλινδρομήσεις της Γαλλίας, σύντομες αλλά ουσιαστικές κρίσεις για διάφορους συγγραφείς και για το έργο τους, σχόλια για τον Φρόυντ, σκιαγραφία των Μαρξ-Ένγκελς στις μεταξύ τους σχέσεις, ιστο­ρικές αναμνήσεις από την Οκτωβριανή Επανάσταση και τη συνεργασία του με τον Λένιν, καθώς και γενικότερα κρίσεις για τους πρωταγωνιστές της Οκτωβριανής Επανάστασης που έχουν αρχίσει να δικάζονται στις δίκες της Μόσχας.
Γίνεται όμως ταυτόχρονα και πολύ προσωπικός, γράφει για τη βαθύτερη σχέση του με τη γυναίκα του Νατάλια, για τις μουσικές πού ακούνε, για τις αγωνίες του σχετικά με τα παιδιά τους και ιδιαίτερα για τον μικρότερο γιο τους Σεριόζα, που έχει παραμείνει στη Σοβιετική Ένωση έρμαιο της εκδικητικής και εκβιαστικής μανίας του Στάλιν, καθώς και για την τάση κατάθλιψης που τον κατατρέχει. Καταγράφει επίσης το περίφημο όνειρό του στο οποίο πάνω σε ένα πλοίο συνομιλεί με τον Λέ­νιν, που είναι όμως ήδη νεκρός.
Το Ημερολόγιο συνοδεύεται από τη «Διαθήκη» του, την τόσο λιτή και σημαντι­κή, γραμμένη πέντε χρόνια μετά, και λίγους μόλις μήνες πριν από τη δολοφονία του, τον Αύγουστο του 1940 στο Μεξικό - όπου βρήκε από τις αρχές του 1937 ύστατο κα­ταφύγιο. Η έκδοση συμπληρώνεται από σημαντικό φωτογραφικό υλικό, μια εισαγωγή του πιστού Γαλλοολλανδού φρουρού και γραμματέα του στις εξορίες Ζαν βαν Χάιγενουρτ, μια εισαγωγή του Αλφρέντ Ροσμέρ που σχολιάζει την πολιτική συγκυρία της Γαλλίας κατά την παραμονή του Τρότσκι, καθώς και από ένα δοκίμιο του Σάββα Μιχαήλ για το όνειρο του Τρότσκι και την ψυχαναλυτική του προσέγγιση από τον Ζακ Λακάν και τον Σλαβόι Ζίζεκ.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΘΗΚΗ

[...] Μόνο μετά τις 23 του Μάρτη (που 'γραφα για τη Νατάλια) κατάλαβα πως στις προηγούμενες σελίδες κρατούσα περισσότερο ένα ημερολόγιο πολιτικό και φιλολογικό παρά προσωπικό. Και μπορούσε πραγματικά να ήταν αλλιώς; Η πολιτική και η φιλολογία αποτελούν στην ουσία το περιεχόμενο της προσω­πικής μου ζωής. Φτάνει μόνο να πιάσω στο χέρι μου πένα, και οι σκέψεις μου από μόνες τους απλώνονται σε δημό­σια έκθεση... Δεν μπορείς να το αλλά­ξεις αυτό και μάλιστα στα πενηνταπέντε σου χρόνια.

[...] Πρέπει κανείς να παίρνει τα πράγματα όπως είναι. Για τον ίδιο λό­γο που μου 'λαχε να πάρω μέρος σε μεγάλα γεγονότα, το παρελθόν μου με ξεκόβει τώρα από ευκαιρίες για δράση. Περιορίζομαι να ερμηνεύω τα γεγονό­τα και να προσπαθώ να προβλέψω τη μελλοντική πορεία τους. Τουλάχιστον αυτή η ασχολία είναι πιο ικανοποιητική από το απλό παθητικό διάβασμα. [...] Φυσικά εγώ δεν δεσμεύομαι με κανέ­ναν τρόπο από τα πριν απέναντι σ' αυτό το είδος. Το πλεονέκτημα ενός ημε­ρολογίου – αλίμονο το μοναδικό – βρί­σκεται ίσα ίσα στο γεγονός ότι σ' αφή­νει ελεύθερο από κάθε λογής φιλολο­γικές απαιτήσεις ή συνταγές.

[...] Η ζωή είναι όμορφη. Ας την καθαρί­σουν οι αυριανές γενιές από κάθε ασκή­μια, κάθε καταπίεση και βία, και ας τη χαρούν σ' όλη την πληρότητά της.

[...] Η ζωή μας εδώ πέρα πολύ λίγο διαφέρει από φυλακή. Είμαστε κλει­σμένοι στο σπίτι μας και στην αυλή μας και δεν συναντάμε άνθρωπο συ­χνότερα απ' ό,τι τις ώρες της επίσκεψης στη φυλακή. Είναι αλήθεια, μέσα στους τελευταίους λίγους μήνες απο­χτήσαμε ένα ραδιόφωνο, μα τέτοια πράγματα υπάρχουν ακόμα και σε με­ρικές φυλακές, τουλάχιστον στην Αμε­ρική (όχι στη Γαλλία, φυσικά). Ακούμε σχεδόν αποκλειστικά κοντσέρτα, που τώρα πιάνουν μια μάλλον εξαίρε­τη θέση στην καθημερινή μας ρουτίνα. Τον περισσότερο καιρό ακούω μουσική επιπόλαια καθώς εργάζομαι. Με­ρικές φορές η μουσική με βοηθάει να γράφω, μερικές φορές μ' έμποδίζει. Γενικά μπορώ να πω πως με βοηθάει να καταστρώσω τα πρώτα σχεδιάσματα των ιδεών μου, όμως μ' εμποδίζει να δουλέψω πάνω σ' αυτά. Η Ν., όπως πάντα, ακούει απορροφημένη και συγ­κεντρωμένη. Ακριβώς τώρα ακούμε Ρίμσκυ-Κόρσακοφ.
Το ραδιόφωνο σού θυμίζει πόσο πλατιά και πολύμορφη είναι η ζωή, και συνάμα δίνει έκφραση πραγματικά οικονομική και πυκνή σ' αυτή την ποι­κιλία. Κοντολογίς, είναι ένα όργανο τέ­λεια προσαρμοσμένο για φυλακή.


ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ
Ο Τρότσκι στη Θάλασσα του Μαρμαρά, 1933


Δελτίο τύπου | ΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΣΤΟΛΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ / THE BURNT GARMENTS OF SUMMER του Michael March


MICHAEL MARCH

ΤΑ ΚΑΜΕΝΑ ΣΤΟΛΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

THE BURNT GARMENTS OF SUMMER

ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ

Μετάφραση: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ – ΡΟΥΚ
[ Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2014 ]

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2015
Αριθμός σελίδων : 144, Τιμή : 10,00 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-169-3
 
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα το νέο ποιητικό βιβλίο του Αμερικανού ποιητή Μάικλ Μάρτς, σε μετάφραση της βραβευμένης ποιήτριας Κατερίνας Αγγελάκη - Ρούκ, σε δίγλωσση έκδοση. Είναι το πέμπτο βιβλίο του ποιητή που κυκλοφορεί στην Ελλάδα. Ποιήματά του έχουν εκδοθεί και στη Νέα Εστία και στην Ποιητική. Ο Μάικλ Μάρτς διευθύνει το Διεθνές Φεστιβάλ της Πράγας εδώ και 24 χρόνια.

Στον τόμο περιλαμβάνονται οι συλλογές «Τα καμένα στολίδια του καλοκαιριού» και «Η ιστορία της εγκατάλειψης».

Έργο εξωφύλλου: BRAM VAN VELDE

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Ο MICHAEL MARCH γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1946. Νέος άφησε την Αμερική και εγκαταστάθηκε στην Ευρώπη. Είναι διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Λογοτεχνίας της Πράγας εδώ και είκοσι τέσσερα χρόνια. Έχει γράψει έξι ποιητικές συλλογές, από τις οποίες τέσσερις ('Εξαφάνιση, 2003, Υπόσχεση μόνο, 2005, Ο δρόμος της επιστροφής, 2010 και Αυτό που όλα στοχεύουν, 2013) έχουν μεταφραστεί από την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρούκ και εκδοθεί από τις Εκδόσεις Άγρα.



Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Δελτίο τύπου | Η ΕΥΤΥΧΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ του Διονύση Καψάλη


ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ

Η ΕΥΤΥΧΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ



Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2015
Αριθμός σελίδων : 48,  Τιμή : 8,00 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-184-6










Αντιφώνηση και ομιλία στην τελετή
της αναγόρευσης του Διονύση Καψάλη
σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής 
του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
στις 24 Μαρτίου 2015.

Μια συνοπτική περιήγηση στην έννοια της αναγνωστικής ευδαιμονίας και της ελευθερίας από την Αναγέννηση ως τον 21ο αιώνα. Ένα ιδιαίτερα γενναιόδωρο κείμενο.
  
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ο Διονύσης Καψάλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1952. Σπούδασε κλασική και αγγλική φιλολογία στις ΗΠΑ (1970-1974) και νεοελληνική φιλολογία στο Λονδίνο (1981-1984), όπου επίσης δίδαξε για δύο χρόνια.
Από το 1978 έχει δημοσιεύσει δεκαεννέα ποιητικά βιβλία (όλα, εκτός του πρώτου, στις Εκδόσεις Άγρα), έξι τόμους με δοκίμια, μια επιλογή από τα Σονέτα του Σαίξπηρ, ποιήματα της Έμιλυ Ντίκινσον και του Κόλεριτζ, χαϊκού του Ίσσα και του Μπασό κ.ά. Μετέφρασε για το θέατρο τα έργα του Σαίξπηρ Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Ο βασιλιάς Ληρ, Οθέλλος και Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας.
Εργάζεται στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, όπου, από τον Νοέμβριο του 1999, κατέχει τη θέση του διευθυντή.


Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Δελτίο τύπου | ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΤΟΥ ΡΟΤΣΙΛΝΤ του Άντον Τσέχοφ


 

ΑΝΤΟΝ ΤΣΕΧΟΦ

ΤΟ ΒΙΟΛΙ ΤΟΥ ΡΟΤΣΙΛΝΤ

Μετάφραση από τα ρωσικά:
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ

Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2015
Σειρά “Ο ΑΤΑΚΤΟΣ ΛΑΓΟΣ”
Αριθμός σελίδων : 32 , Τιμή : 8,00 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-171-6


Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Άγρα το 15ο τεύχος της βιβλιοφιλικής σειράς «Ο Άτακτος Λαγός».
«Η κωμόπολη ήταν μικρή, χειρότερη και από χωριό. Ζούσαν σε αυτήν σχεδόν αποκλειστικά γέροι, οι οποίοι πέθαιναν τόσο σπάνια, ώστε καταντούσε ενοχλητικό. Το νοσοκομείο και οι φυλακές χρειάζονταν ελάχιστα φέρετρα. Με άλλα λόγια, οι δουλειές πήγαιναν χάλια.»

Ο Γιάκοβ Ιβάνοφ κερδίζει όπως όπως τα προς το ζην κατασκευάζοντας φέρετρα σε μια μικρή πόλη όπου οι κάτοικοι δεν πεθαίνουν αρκετά συχνά – κατά τη γνώμη του Ιβάνοφ, τουλάχιστον. Εκτός από τα φέρετρα, έχει και άλλο ένα μικρό έσοδο, από το βιολί του. Τον καλούν κάθε τόσο να παίξει σε γάμους με μια εβραϊκή ορχήστρα. Ο Γιάκοβ παίζει πολύ καλά το βιολί, ειδικά τα ρωσικά τραγούδια. Εβδομηντάρης, με μόνη του έγνοια τις αναποδιές της δουλειάς του, ζει χωρίς να δίνει σημασία στον περίγυρό του. Μόνο όταν αποβιώσει η διακριτική σύζυγός του και πέσει ο ίδιος άρρωστος, μόνο τότε θα μάθει ξανά να παρατηρεί τον κόσμο. Κι αναρωτιέται: «Γιατί τελικά οι άνθρωποι εμποδίζουν ο ένας τον άλλον να ζήσει;»

       Το βιολί του Ρότσιλντ είναι το χρονικό μιας εξιλέωσης στο κατώφλι του θανάτου, ένα παραμύθι όπου η μεταμέλεια δεν είναι παρά πικρία και γεννά ενίοτε την επιθυμία της σωτηρίας.   

Δελτίο τύπου | ΘΕΑΤΡΟ του Jean-Luc Lagarce

JEAN-LUC LAGARCE

ΘΕΑΤΡΟ

Πρόλογος: Olivier Descotes

ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος
και το Εργαστήριο Θεατρικής Μετάφρασης 
του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδας

ΜΙΟΥΖΙΚ ΧΩΛΛ
Μετάφραση:
Μάγια Λυμπεροπούλου - Ανδρέας Στάικος

ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΤΟΥ ΣΑΒΟΥΑΡ ΒΙΒΡ
ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Μετάφραση:
Κώστας Κατσουλάρης


Εκδόσεις ΑΓΡΑ, Απρίλιος 2015
Αριθμός σελίδων : 208, Τιμή: 15,00 Ευρώ
ISBN: 978-960-505-177-8


Σχεδόν συμβολικός ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο θάνατος θέρισε στο άνθος της νιότης τους, ωσάν διάττοντες αστέρες, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μεταξύ 1989 και 1996, τους τρεις Γάλλους θεατρικούς συγγραφείς B.-M. Koltès, J.-L. Lagarce και D.-G. Gabily – τους δυο πρώτους από την ασθένεια της εποχής, το Έιτζ. Τρεις πρωτότυποι αστέρες, οι οποίοι ανανέωσαν εκ βάθρων ο καθένας με τον τρόπο του τη θεατρική γραφή, επανατοποθετώντας το λόγο στο κέντρο του παιχνιδιού. Είκοσι χρόνια μετά το θάνατό του, το έργο του Lagarce έχει μεταφραστεί και παίζεται σε όλες τις γλώσσες.
            Ως θέατρο λόγου, το έργο του Λαγκάρς εστιάζει στην ομιλία και στη δυσκολία της έκφρασης των πραγμάτων. Ένα από τα σταθερά μοτίβα του έργου του είναι το σχήμα λόγου της επανόρθωσης : τα πρόσωπα επαναλαμβάνουν κατά τη βούλησή τους τα λόγια τους, αλλάζοντάς τα. Και όσο πληθαίνουν οι διαδοχικές διευκρινίσεις, τόσο πιο συγκεχυμένα γίνονται τα πράγματα. Υπ’ αυτή την έννοια, το θέατρο του Λαγκάρς είναι από πολλές απόψεις μια τραγωδία της έκφρασης.
           
Οι κανόνες του σαβουάρ βιβρ στη σύγχρονη κοινωνία (1993) αποτελεί αρχετυπικό παράδειγμα. Πρόκειται για το μονόλογο μιας «Κυρίας» που περιγράφει, θεσπίζει και σχολιάζει τους κανόνες που πρέπει κανείς να ακολουθήσει ώστε να μπορέσει να αντιμετωπίσει ήρεμα και αποτελεσματικά τις μεγάλες στιγμές της ύπαρξης.

Στο έργο Μιούζικ Χωλλ (1988) μια τραγουδίστρια επιστρέφει στην ενεργό δράση, και μαζί με τους δύο κολλητούς της σχηματίζουν ένα είδος τραγικοκωμικής χορωδίας. Κι εδώ, επίσης, η εξελισσόμενη τραγικοκωμωδία είναι πρωτίστως γλωσσική: μονόλογος σε παρελθοντικό χρόνο, το θεατρικό βρίθει από στερεότυπες εκφράσεις και παροιμίες, που αφήνουν να εννοηθεί ότι η ιστορία αυτή είναι ήδη μια παλιά ιστορία, εφόσον, βέβαια, υπήρξε ποτέ...

Από τα τρία θεατρικά, το Ακριβώς το τέλος του κόσμου (1990) είναι μακράν το πιο αυτοβιογραφικό. Ο Λουί, 34 ετών, στην ηλικία σχεδόν του Λαγκάρς την εποχή της συγγραφής του έργου, επιστρέφει για να ανακοινώσει στην οικογένειά του το επικείμενο και αναπόφευκτο τέλος του. Καθώς όμως η επιστροφή του προκαλεί συγκίνηση, ανασύρει μνήμες και γεννάει εντάσεις, δεν κατορθώνει να εκφραστεί, όντας τελικά πιο μόνος από ποτέ απέναντι στο θάνατο. Το έργο είναι μια τραγωδία με θέμα την επιστροφή, με ευθεία αναφορά στην παραβολή του Άσωτου Υιού, αλλά και στην επιστροφή του Οδυσσέα στην πατρίδα: όπως ο ήρωας της Οδύσσειας, ο Λουί επιστρέφει κοντά στους δικούς του για να τον αναγνωρίσουν. Για τελευταία φορά, χωρίς όμως επιτυχία. Το έργο θεωρείται σήμερα από πολλούς το αριστούργημά του.